July 18, 2014

ដកស្រង់ពី Cambodia Daily

ប្រយោជន៍​សេដ្ឋកិច្ច​ពី​ដី​សម្បទាន​និង​ផល​ប៉ះពាល់



ភ្នំពេញៈ រហូត​មក​ទល់​ពេល​នេះ​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ជិត ១,២ លាន​ហិកតា ត្រូវ​បាន​ផ្តល់​ទៅ​ឲ្យ​ក្រុម​ហ៊ុន​ចំនួន ១១៧ ដោយ​រដ្ឋាភិបាល​ដើម្បី​វិនិយោគ​លើ​វិស័យ​កសិ-ឧស្សាហកម្ម​ដែល​ក្នុង​នោះ​បាន​បង្ក​ជា​ជម្លោះ​ដីធ្លី​រវាង​ក្រុម​ហ៊ុន និង​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ជាច្រើន​ករណី។ ផល​សេដ្ឋកិច្ច​និង​ការ​រំលោភ​សិទ្ធិ​ដី​ធ្លី​របស់​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​កើត​មាន​ពី​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​បន្ត​ជា​ប្រធានបទ​ក្តៅ​មួយ​នៅ​កម្ពុជា។ កាល​ពី​សប្តាហ៍​មុន​អ្នក​យក​ព័ត៌មាន ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ បាន​ជួប​ជាមួយ លោក ស្រី ចន្ធី អ្នក​វិភាគ​សេដ្ឋកិច្ច​ឯករាជ្យ​អំពី​បញ្ហា​នេះ។
តើ​ការ​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​មាន​គោល​ដៅ​យ៉ាង​ណា?
ប្រវត្តិ​ដី​សម្បទាន​មាន​យូរ​ណាស់​មក​ហើយ ចាប់​តាំង​ពី​សម័យ​អាណា​និគម​បារាំង​ម៉្លេះ ហើយ​ដី​សម្បទាន​ចាប់​ផ្តើម​ឡើង​វិញ​ក្នុង ឆ្នាំ​១៩៩២ ដែល​កាល​នោះ​ដី​ផ្តល់​ឲ្យ​វិស័យ​ឯកជន​នោះ​នៅ​តូចៗ ហើយ​ក៏​អត់​មាន​ច្រើន​ដែរ។ ក្នុង ឆ្នាំ​២០០០ យើង​ចាប់​ផ្តើម​ឃើញ​មាន​ច្រើន​ដែល​មាន​ទំហំ​ធំៗ មាន​ដល់​រាប់​ពាន់ ឬ ម៉ឺន​ហិកតា។ កន្លែង​ខ្លះ ក៏​លើស​ពី​ម៉ឺន​ហិកតា​ហើយ​ដែរ។ គោល​បំណង​សំខាន់ មែន​ទែន​គឺ​រដ្ឋាភិបាល​ចង់​ឲ្យ​មាន​ការ​បង្កើត​ការងារ​នៅ​ទី​ជនបទ​ពី​ព្រោះ ប្រជាជន​ភាគ​ច្រើន​នៅ​ជនបទ ហើយ​ពួក​គាត់​ពឹង​ផ្អែក​លើ​របរ​កសិកម្ម និង​ការ​រក​អនុផល​ព្រៃ​ឈើ​ជាដើម។
ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ការ​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ជា​ជម្រើស​សម្រាប់​រដ្ឋាភិបាល​ដើម្បី​ជំរុញ​កំណើន​សេដ្ឋកិច្ច?
វា​មិន​មែន​មាន​ន័យ​ថា ការ​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ធ្វើ​ឡើង​ដើម្បី​ជំរុញ​សេដ្ឋកិច្ច​ឲ្យ​បាន​លឿន​ឲ្យ​បាន​ច្រើន​នោះ​ទេ។ ការ​ជ្រើស​រើស​ការ​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ ទី​មួយ​ស្តារ​ដី​ព្រៃ​រេច​រឹល​សម្រាប់​វិស័យ​កសិកម្ម ទី​ពីរ​បង្កើត​ការងារ​នៅ​ជនបទ ហើយ​ប្រើ​ប្រាស់​ដី​នោះ​ឲ្យ​មាន​ផល​សេដ្ឋកិច្ច ជា​ការ​ចូល​រួម​ចំណែក​ក្នុង​ការ​ជំរុញ​សេដ្ឋកិច្ច​ជាតិ ពីព្រោះ​កាល​ណា​ការ​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នោះ​ធ្វើ និង​អនុវត្ត​បាន​ល្អ វា​បង្កើត​ចំណូល​សេដ្ឋកិច្ច។
ការ​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច ប្រទេស​យើង​មិន​មាន​អ្វី​ដែល​ថា ខ្លាំង​ក្លា ដែល​អាច​ទាក់​ទាញ​វិនិយោគិន​មក​ទេ មាន​តែ​ដី​ធ្លី​នេះ​ឯង​ដែល​ទាក់​ទាញ​ឲ្យ​គេ​មក​វិនិយោគ​ក្រៅ​ប្រទេស​ដោយ​ផ្ទាល់។ ពិភពលោក​ត្រូវ​ការ​ដី​ដើម្បី​ផលិត ដូច​ជា ការ​ផលិត​ស្បៀង ជីវឧស្ម័ន ជាដើម ដើម្បី​ទ្រទ្រង់​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​របស់​ពិភពលោក។ នៅ​ប្រទេស​ដែល​បាន​អភិវឌ្ឍ​ហើយ ដី​របស់​គេ​មិន​បាន​ពង្រីក​ទៀត​ទេ ហើយ​វា​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​សម្រាប់​ឧស្សាហកម្ម​រួច​ហើយ។ អ៊ីចឹង​ការ​មាន​ដី​ទំនេរ វា​ជា​ឱកាស​សម្រាប់​គេ​ត្រូវ​វិនិយោគ​អភិវឌ្ឍ។
តាំង​ពី កម្ពុជា ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​មក​ទល់​ពេល​នេះ តើ​វា​បាន​តប​ស្នង​មក​សេដ្ឋកិច្ច​កម្ពុជា​ក្នុង​កម្រិត​ណា​ហើយ?
មក​ទល់​ពេល​នេះ​វា​បាន​ចូល​រួម​ចំណែក​ខ្លះ​ហើយ ប៉ុន្តែ​គ្រាន់​តែ​ថា យើង​គ្មាន​តួលេខ​ជាក់​លាក់​អំពី​ផល​បាន​ពី​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នោះ​ប៉ុន្មាន​ភាគ​រយ​នោះ យើង​មិន​មាន​តួលេខ​នោះ​ទេ។ ដី​សម្បទាន​ដែល​វិនិយោគ​ដាំ​កៅស៊ូ​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ចៀរ​ជ័រ​និង​កែច្នៃ​ជា​ក្រែប​រួច​ហើយ និង​បាន​នាំ​ចេញ​រួច​ហើយ។ ដី​សម្បទាន​មួយ​ចំនួន​ដែល​ដាំ​ដំណាំ​ប្រចាំ​ឆ្នាំ​ដូច​ជា ពោត សណ្តែក ដំឡូង នោះ​គឺ​បាន​ហើយ។ តែ​តួលេខ​ថា បាន​ចូល​រួម​ប៉ុន្មាន​នៅ​មិន​ទាន់​មាន​នៅ​ឡើយ​ទេ ដោយ​សារ​ប្រព័ន្ធ​ស្ថិតិ​យើង​នៅ​ទន់​ខ្សោយ។
រដ្ឋាភិបាល​ប្រមូល​ពន្ធ​ប្រហែល ១៥ ដុល្លារ​ក្នុង​ដី​មួយ​ហិកតា​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ​ពី​ដី​សម្បទាន។ រដ្ឋាភិបាល​ទទួល​បាន​ពន្ធ​រួច​យក​ទៅ​អភិវឌ្ឍ​ហេដ្ឋា​រចនា​សម្ព័ន្ធ និង​សេដ្ឋកិច្ច​ជាតិ។ វា​ក៏​ជួយ​រក្សា​ស្ថិរភាព​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​ដី និង​កាត់​បន្ថយ​ភាព​ក្រីក្រ​កាល​ណា​ប្រជាជន​យើង​មាន​ការងារ​ធ្វើ និង​ទទួល​បាន​ប្រាក់​កម្រៃ​និង​លក្ខខណ្ឌ​ការងារ​ល្អ។ យើង​មិន​មាន​តួលេខ​ច្បាស់​លាស់​ពី​ចំណូល​ពន្ធ​សរុប​ដែល​រដ្ឋាភិបាល​ប្រមូល​បាន​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំៗ​នោះ​ទេ។
មាន​ការ​រំលោភ​បំពាន​សិទ្ធិ​ដីធ្លី​ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​ការ​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​នេះ តើ​លោក​យល់​យ៉ាង​ណា​ដែរ?
បើ​និយាយ​ពី​គោល​នយោបាយ​ជាតិ​អំពី​ការ​អភិវឌ្ឍ​សេដ្ឋកិច្ច​កសិកម្ម រឿង​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ជា​រឿង​ចម្រូង​ចម្រាស ហើយ​យើង​មិន​បាន​បើក​ចំហ​ឲ្យ​តួអង្គ​ចូល​រួម​ដើម្បី​ដោះស្រាយ។ បើ​យើង​បើក​ចំហ យើង​ធ្វើ​ការ​រួម​គ្នា ខ្ញុំ​ជឿ​ថា បញ្ហា​ទាំង​នេះ​នឹង​អាច​ដោះ​ស្រាយ​បាន​ទាំង​អស់ ប៉ុន្តែ​បញ្ហា​គឺ​មិន​ធ្វើ​ការ​រួម​គ្នា យើង​ចែក​តុ​គ្នា​អង្គុយ ហើយ​បែរ​ខ្នង​ដាក់​គ្នា ហើយ​អ្នក​រងគ្រោះ​នៅ​តែ​ជា​ប្រជា​ពលរដ្ឋ។ មាន​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​មួយ​ចំនួន​គឺជា​អ្នក​រង​គ្រោះ​មែន តែ​មាន​មួយ​ចំនួន​ទៀត​ជា​អ្នក​ឆ្លៀត​ឱកាស។ នេះ​មក​ពី​ប្រព័ន្ធ​រដ្ឋបាល​របស់​យើង​នៅ​ខ្សោយ។
វិនិយោគិន​ល្អ​គាត់​ច្បាស់​ជា​ធ្វើ​ការ​សិក្សា​ឲ្យ​ច្បាស់​លាស់​ហើយ។ គាត់​មិន​ចង់​ចំណាយ​ពេល​ឈឺ​ក្បាល​ជាមួយ​បញ្ហា​ទាំង​អស់​នេះ​ទេ។ ក្រុមហ៊ុន​គេ​មក​វិនិយោគ​ពិត​ប្រាកដ​គេ​គិត​ណាស់​ពី​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​ផលិត​ផល​របស់​គេ។ យើង​បាន​ឮ​ពី​ស្ករ​ឈាម ជាដើម។ បើ​គាត់​ធ្វើ​ហើយ​មិន​មាន​ទីផ្សារ​គាត់​មិន​មក​រក​ស៊ី​ទេ។ បញ្ហា​នេះ​បាន​បង្អាក់​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​វិនិយោគ​ដែល​ល្អ ព្រោះ​វា​បាន​បង្កើត​រូបភាព​មិន​ល្អ​ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​ការ​ទទួល​បាន​ដី​សម្បទាន​នេះ។
តើ​នរណា​ទទួល​បាន​ផល​ប្រយោជន៍​ច្រើន​ពី​ការ​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ?
អ្នក​វិនិយោគ​ជា​អ្នក​ដែល​ទទួល​ប្រយោជន៍​ច្រើន​ពី​ដី​សម្បទាន​នេះ។ ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ទទួល​បាន​ផល​ពី​ដី​សម្បទាន​នេះ នៅ​មាន​កម្រិត​ដោយ​សារ​ក្រុម​ហ៊ុន​វិនិយោគ​ដាំ​ដំណាំ​ដូច​ជា ពោត សណ្តែក ដំឡូង​ជាដើម គេ​ត្រូវ​ការ​កម្លាំង​ពលកម្ម​តែ​ពេល​ប្រមូល​ផល​ឬ ពេល​ដាំ​ដុះ​ប៉ុណ្ណោះ ក្រៅ​ពី​នេះ គេ​អាច​ប្រើ​ម៉ាស៊ីន​គ្រឿង​ចក្រ ខណៈ​ការ​ផ្តល់​ប្រាក់​កម្រៃ មាន​កម្រិត​ទាប​នៅ​ឡើយ​ដែល​ជំរុញ​ឲ្យ​មាន​ចំណាក​ស្រុក។
ដូច្នេះ​តើ​យើង​អាច​និយាយ​បាន​ថា ការ​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​ឲ្យ​កសិករ​នឹង​ផ្តល់​ប្រយោជន៍​ជាង ឬ យ៉ាង​ណា?
យើង​មិន​អាច​ប្រៀប​ធៀប​គំរូ​ណា​ល្អ​ជាង​មួយ​ណា​នោះ​ទេ។ ក្នុង​វិស័យ​កសិកម្ម វា​អាស្រ័យ​លើ​ប្រភេទ​មុខ​ដំណាំ។
អ្នក​វិនិយោគ​បរទេស​គេ​ចូល​មក គាត់​មាន​ដើម​ទុន​អភិវឌ្ឍ​ដី​នោះ ទី​ពីរ​គាត់​នាំ​ចូល​បច្ចេកទេស​មក​ថ្មី ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ដី​មាន​ប្រយោជន៍​មាន​ផល​សេដ្ឋកិច្ច ហើយ​សំខាន់​គាត់​មាន​ទីផ្សារ​ស្រាប់។ តែ​បញ្ហា​គឺ​អ្នក​វិនិយោគ​មួយ​ចំនួន​ច្រើន​តែ​រំលង​ច្បាប់ និង​មិន​មែន​ជា​អ្នក​ដែល​មាន​បំណង​វិនិយោគ​ច្បាស់​លាស់។
បើ​ក្រុម​ហ៊ុន​ដែល​ទទួល​បាន​ដី​សម្បទាន​និង​ឈូស​ឆាយ​រួច​ហើយ​តែ​មិន​ដាំ​ដុះ តើ​វា​បង្ក​ការ​ខាត​បង់​សេដ្ឋកិច្ច​យ៉ាង​ណា?
នេះ​ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​ការ​គ្រប់​គ្រង​ដី​សម្បទាន ដូច​ជា ការ​ពិនិត្យ​មើល​លទ្ធភាព​របស់​វិនិយោគិន។ មុន​នឹង​ឲ្យ​ដី​សម្បទាន​យើង​ត្រូវ​ពិនិត្យ​មើល​ថា គាត់​មាន​ទុន​ឬ​អត់? ច្បាប់​បាន​កំណត់​ហើយ​ថា ដី​សម្បទាន​មិន​មាន​ធ្វើ​ការ​ដាំ​ដុះ​នឹង​ត្រូវ​ដក​ហូត​មក​វិញ។ វា​មិន​មាន​ការ​ខាត​បង់​ទេ បើ​ដី​នោះ​ជា​ដី​ព្រៃ​រេច​រឹល បើ​យើង​ទុក​ដី​ព្រៃ​មិន​ឲ្យ​មាន​ការ​ឈូស​ឆាយ​ព្រៃ​ដែល​រេច​រឹល​អាច​ដុះ​ដើម​ឈើ​មក​វិញ យ៉ាង​ហោច​ណាស់​វា​ក្លាយ​ជា​ជម្រក​សត្វ​ព្រៃ៕

0 comments :

Post a Comment